Nostalgische zwarte vliegeniers cap jackson
Van soepel imitatie nappaleer nostalgische zwarte vliegeniers cap jackson.Dus voor iedereen die een pilotenmuts of een traditionele open race auto pet wilt kopen
Lees de volledige productomschrijving
Nostalgische zwarte vliegeniers cap jackson of authentiek cabrio cap van soepel imitatie nappaleer in het zwart. Dus voor iedereen die een piloten outfit of een traditionele open race auto pet wil dragen kies dan voor deze nep leren Piloten cap geïnspireerd uit de jaren 40/50. De piloten muts met een bril om het helemaal af te maken ook te gebruiken als outfit voor in oorlog, race en oldtimer films.
Nostalgische zwarte vliegeniers cap jackson
Productspecificatie
- Kleur: zwart
- Materiaal: imitatie leer
- Maat: one size fits most
- verstelbare king montuur
- Verstelbare hoofd omvang
Oldtimer race cap werden voor het eerst gedragen in 1929
WERELDKAMPIOENSCHAPPEN OP DEN WEG 1929
Uit Zürich wordt gemeld:
Zondag 18 augustus 1929 hebben de wereldkampioenschappen op den weg plaats gehad. Het traject was 200 Kilometer lang en er kwamen 3 bergen in voor; de eerste na 30 Kilometer, de tweede na 145 Kilometer en de derde na 160 Kilometer.
Om zeven uur vertrokken de professionals en om acht uur de amateurs.
Zestien beroepsrenners, te weten drie Belgen, drie Franschen, twee Hollanders, drie Italianen, een Luxemburger, drie Zwitsers en een Oostenrijker vingen den strijd aan.dik ingepakt tegen de de koude voorzien van speciale hoofddeksels verschenen de heren aan de start.
In Rapperswil zaten de twee Hollanders, Franssen en Polak, nog in de groep, maar met bezorgdheid zagen wij hun verrichtingen op den berg tegemoet, die toen na 30 Kilometer voor ons lag. Van 414 meter moesten wij tot 935 meter klimmen op een afstand van achttien Kilometer, een lange stijging dus. De meeste renners stonden op hun pedalen, behalve de Italiaan Binda en de Belg Ronsse, die beiden groot favoriet waren en zich meesters in het bergbeklimmen toonden. De eerste die bij dit zware werk los liet was Polak uit Zevenbergen; daarna verloren de drie Zwitsers contact, vervolgens Franssen en J. Bidot en daarna nog Le Drogo.
Toen de eerste boven op den berg was, waren genoemden van honderd tot tweehonderd meter achter. De eerste die bij het dalen weer bij kwamen waren Franssen en de drie Zwitsers en geleidelijk sloten zich ook weer aan de Belg Wauters en de Hollander Polak.
Langs de Zugersee reden wij nu over een slechte scherpen weg, die maar flauw golfde naar Luzern, waar een enorme menigte langs den weg stond geschaard en daar in Luzern kwam Dervaes met Polak aan zijn achterwiel zich bij de leiders voegen, zoodat de groep van zestien man weer bijeen was. Onder uitbundige toejuichingen passeerden de renners Luzern, waar de bevoorrading controle was. Op den betrekkelijk vlakken weg, die toen volgde, kreeg de race een monotoon karakter.
Toen Polak na 127 K.M. een lekke band kreeg, zagen wij hem zowaar bij de 131 K.M. weer bijkomen. Wij naderden nu Aarau (145 K.M.), waar van 388 meter tot 624 meter in 6 K.M. moet worden gestegen, en wij begrepen dat op dien korten maar zwaren berg (het pad slingerde daar steeds) de slag zou vallen. De kopstukken hadden zich tot hiertoe gespaard. Juist toen wij den berg opgingen, kreeg de Zwitser H. Suter een lekke band en bleven ook de 2 andere Zwitsers achter. Frantz trok het eerst den berg op en wel in een tempo, hetwelk de heele groep uiteenrukte. Na de Zwitsers liet Polak los, toen Franssen, daarna Bulla en Frascarelli. Verder Piemontesi en Le Drogo. Boven gekomen gingen nog maar 4 man voorop, te weten Binda, Ronsse, Marcel Bidot en Frantz. Bij het dalen werden fantastische snelheden bereikt.
Toen wij op een kort vlak gedeelte kwamen was de leidende groep weer 10 man sterk geworden en waren alleen nog maar achter de drie Zwitsers, de Belg Wauters en de twee Hollanders. Er waren op dat moment 150 K.M. afgelegd. Omkijkend zagen wij op 500 meter Franssen aankomen. Hij schoot op de leiders toe en er waren nog maar 48 K.M. af te leggen. Wij hadden er hoop op, dat hij zou bijkomen, doch toen kregen wij de derde berg na 160 K.M., een zeer lastig deel, dat een stijging van 210 meter over 7 K.M. had. Wij keken om en zagen Franssen. Hij had er niet veel snelheid in. De vraag was zou hij het halen. Maar toen begon het gezwoeg omhoog weer. Het waren Binda, Ronsse en Frantz, die hier hun krachten toonden en voor de tweede maal trok het leidend peloton aan stukken. Dit drietal, benevens de Oostenrijker Bulla, was het eerste boven, doch bij het dalen kwamen Frascarelli en Piemontesi en le Drogo en Dervaes weer bij. Toen op ongeveer 20 K.M. van den finish was er een spoorwegovergang gesloten. De renners konden door een tunnel passeren, doch wij moesten blijven wachten. Zodra de overwegbomen omhoog waren gegaan ontstond er een gerace om weer bij de renners te komen en toen... toen gebeurde het. Voor ons reed een auto en daarachter bevond zich een motor met duo, waarop een dame zat. De auto voor ons remde plotseling en met een vaart van ongeveer 30 K.M. schoot onze auto door. De bestuurder remde wel, maar het schijnt dat de rem niet pakte en misschien lag het ook wel aan den bestuurder, maar in ieder geval wij reden de motorfiets zoo hard aan, dat de dame en de bestuurder met een bocht in de berm vlogen en wij botsten zeer hevig tegen een auto. Het rechtervoorwiel brak en van den anderen auto vloog het achterwiel aan den weg. Onze radiator boorde zich in de auto en al de ruiten sloegen aan scherven. De auto's zaten eenvoudig in elkaar. Wij zagen de botsing aankomen en zetten ons schrap en beschermden ons tegen de glasscherven. Onze bril bleef in den slag en de rechterknie kreeg een flinke slag. Wonder boven wonder had niemand van ons verwondingen. Wij vertrokken uit de vernielde auto en renden naar achter waar een prachtige wagen stond, waarin 2 jonge Zwitsers zaten. Zij hadden het ongeluk gezien. "Mijne heeren wij zijn journalisten uit België en Holland en wij moeten bij de aankomst zijn. Wij mogen passeren op ons bewijs en vermoedelijk wilt U die aankomst ook wel zien. Breng ons naar voren." Het zaakje was dadelijk in orde en daar gingen wij weer in een fijne ruime wagen met beste remmen en beste chauffeurs. De renners achterhaald passeerden wij achtereenvolgens J. en Marcel Bidot, Bulla, Piemontesi en le Drogo, die hadden moeten los laten. En even later zagen wij Frascarelli langs den weg staan. Aan den kop gingen toen Ronsse, Frantz, Binda en Dervaes. Op 400 meter zagen wij toen Frantz een spurt inzetten met Ronsse aan zijn wiel en Binda er naast. Het scheen dat Frantz zou gaan winnen, maar in de laatste meters won Ronsse terrein en sloeg hij den Luxemburger met een handbreedte, terwijl Binda met een halve lengte derde was en Dervaes met een lengte vierde.
(Wikipedia) Dit komt uit de https://nl.wikisource.org/wiki/Anoniem/Wereldkampioenschappen_op_de_weg_1929
ga dan naar www.Partycorner.nl of kom langs in onze vestiging in Zaandam.
